Rozdział 97: Przewrotny los.

-...i od razu wracaj. - skończył mówić Gus.
Alice skinęła głową. Właśnie skończyli powtarzać plan który Alice miała zrealizować. Wszyscy mieli już serdecznie dość tego natłoku spraw, a samo słowo "plan" nie wywoływało u nich pozytywnych reakcji. Musieli się dowiedzieć co stało się z Mirą i Keith'em.
Julie siedziała na kanapie i wystukiwała smsa na swoim smartfonie firmy BlackBerry. Kolejnego już tego wieczoru. Ace nadal nieprzytomny leżał na drugiej kanapie. Makimoto wypuściła powietrze ustami i po wysłaniu smsa włożyła telefon do tylnej kieszeni spodenek.
-I nie stresuj się. - Gus uśmiechną się pokrzepiająco i położył dłoń na ramieniu rudowłosej. 
Rosjanka odpowiedziała mu uśmiechem.
-Wiesz obecnie jest to dość trudne zadanie. - przyznała.
-Wiem, ale musisz spróbować.
-Jak tak dalej pójdzie to nie zginiemy od broni Zenohelda, tylko od nadmiaru stresu. - przyznała Julie.
-Stres zabija. Faktycznie coś w tym jest. - zgodziła się Runo.
Alice odetchnęła głęboko i spojrzała na wszystkich Wojowników i na swojego dziadka.
-Jestem gotowa. - powiedziała w końcu. Wyjęła Kartę Teleportacji Maskarada i posłała przyjaciołom ostatnie spojrzenie nim zniknęła.

***

 

Alice rozejrzała się. Była w jakimś ciemnym korytarzu. Ścisnęła robota-szpiega którego trzymała w lewej dłoni. Szybko go włączyła modląc się w duchu, aby nikt nie pojawił się na korytarzu. Dłonie lekko jej się trzęsły, ale jakoś zdołała je opanować. Nie miała ochoty, zostawać w tym miejscu dłużej niż to było konieczne. Kiedy owad się włączył, zaczął z zawrotną prędkością poruszać małymi skrzydełkami i uniósł się w powietrze. Alice odetchnęła głęboko patrząc jak robocik kołysze się nieco jak to zwykle robił owady. Uśmiechnęła się i wróciła do Wardington.

 

***

 

-Świetnie, teraz nasz szpieg namierzy gantlet Mistrza Spectry. - powiedział Gus. Na ogromnym monitorze w jeszcze większym pomieszczeniu w którym znajdowało się tylko biurko przy którym zawsze Marucho rozmawiał z Wojownikami na czacie, obserwował pałacowy korytarz z perspektywy mechanicznego owada. W pałacu było ciemno więc robot przełączył się na tryb nocny.

-Noktowizor, kontakt...rany co to urządzenie jeszcze w sobie ma? - spytała Julie.

Gus uśmiechną się.

-Wydaje mi się że wszystko. - powiedział. - A przynajmniej wszystko co jest niezbędne do szpiegowania.

-Mam tylko nadzieję że gantlet Spectry będzie na ramieniu swojego właściciela. I że to samo będzie z gantletem Miry. - głos Misaki był nieco zaniepokojony.

-Ja też. - przyznał Marucho.

-Za niedługo pewnie przekonamy się jak jest. - Gus skrzyżował ręce na klatce piersiowej i spojrzał na dotykowe urządzenie wielkości telefonu komórkowego. Sprzęt pokazywał trasę którą przemierzał robot - owad. Poszczególne pomieszczenia na ekranie były podpisane. Było to coś w rodzaju GPS-u. Tylko że to urządzenie pokazywało im nie to gdzie oni teraz są, ale to gdzie jest szpieg.

W pewnym momencie robocik zatrzymał się przed jakimiś drzwiami.

-Hm? - zareagował Gus.

-Co jest? - spytała Julie.

-Coś nie tak? - dodała pytanie Alice.

-Yyy...cóż...wszystko wskazuje na to że gantlet Mistrza jest w laboratorium profesora Clay.

-Nie słychać żadnych głosów z wewnątrz. - wyszeptała Julie tak jakby ktoś kto znajdował się po drugiej stronie ekranu mógł ich usłyszeć.

Niebiesko-włosy zamyślił się przez chwilę.

-Chyba wiem jak możemy się przekonać o tym czy ktoś jest w środku. - Gus wziął do ręki dotykowe urządzenie i zaczął coś na nim robić. Efekty jego poczynań były widoczne na ekranie. W pewnym momencie ekran stał się czarny, w następnym noktowizor się wyłączył, a jeszcze w następnym stał się niebieski, a przy krawędziach był fioletowy. Na moment monitor stał się czarny, ale już po chwili był znowu niebiesko-fioletowy z tym że po środku było widać plamę kolorów: pomarańczowego, żółtego i czerwonego. W pewnej odległości od tego obiektu mieniącego się ciepłymi barwami, znajdował się punkt który pulsował na biało.

-Gus co ty właśnie zrobiłeś? - spytała Julie. - To jakieś połączenie kamery termowizyjnej z urządzeniem które pozwala widzieć przez ściany?

-Tak. - odpowiedział jej.

-Nie przesadzałeś kiedy mówiłeś że ten sprzęt ma wszystko co potrzebne jest do szpiegowania. - oczy Julie przypominały teraz dwa spodki. - Tyle opcji w tak małym wynalazku. To zadziwiające, a jednocześnie straszne.

-Dobra czyli w środku ktoś jest. - zaczęła Runo. - Wiemy to doskonale, ale co to jest to białe? To które pulsuje.

-To gantlet Mistrza. - oznajmił smutno Gus.

Na jakąkolwiek reakcję ze strony reszty trzeba było poczekać parę dobrych chwil ponieważ wszyscy oniemieli.

-Czyli...to już pewne? Oni zostali schwytani? - spytała Runo.

-Najwyraźniej tak. - odparł były Vexos.

-Ale...gdzie w takim razie jest gantlet Miry? Czemu to nie pokazuje i jej gantletu? - spytała Alice.

-Szpieg miał znaleźć tylko gantlet Mistrza. Sądziłem że to logiczne że skoro namierzy gantlet Pyrus'a to wiadome będzie że jest tam też i gantlet Subterry. - wyznał zielonooki.

-No dobrze, ale pomyślmy co dalej. Wszystko wskazuje na to że i oni zostali chwytani. Musimy więc ich stamtąd wydostać. Jak więc to zrobimy? - spytał Shun.

-Mistrz Shun ma rację. - zgodził się Baron.

-Może... - zaczął doktor Michael, ale jakiś głośny rechot przerwał mu w połowie.

Twarze wszystkich skierowały się na monitor.

Zobaczyli twarz Shadow'a. Śmiał się i jak zwykle miał wywalony jęzor.

-O, a co my tu mamy? Czy to przypadkiem nie jest Gus'a? - zapytał albinos śmiejąc się. - No, no, no. Ktoś tu przyleciał na przeszpiegi tak? - spytał prosto w oko kamerki. - Nic z tego Wojownicy.

-O kurwa, tylko nie to. - Makimoto zasłoniła sobie usta dłonią obserwując obraz który rozgrywał się przed ich oczami.

Prove zasłonił obiektyw kamerki, a potem przez ekran przeszedł blask informujący o wyłączeniu się kamerki.

-Nie no to jest chyba jakiś żart. - wymamrotała Runo starając się zachować spokojnie.

Nie mam dziś niestety weny
na podsumowanie, więc tylko zostawię was
 z rozdziałami bez mojej końcowej przemowy :*.