Rozdział 86: Zbyt późno.

-Marucho, Shun i Alice już o tym wiedzą? - spytała Elajza kiedy wraz z resztą szybkim krokiem przemierzali korytarz.
-Jeszcze nie. - odpowiedziała jej Runo.
-Czy ktoś mi do cholery powie co takiego się działo kiedy byliśmy nieprzytomni?! - zawołał Ace.
-Nie drzyj się. - wyszeptała ostro Elajza.
-Nie. Bardzo dobrze że Ace się drze! - powiedziała głośno Misaki. - Co im kurwa do tych czerepów strzeliło żeby spieprzać spod naszego czujnego oka?!
-Ha, czujnego oka, dobre sobie. - zakpił Legroid.
Błękitnowłosa wojowniczka Haos'u spojrzała na niego z mordem w oczach.
-No dobra, może przesadziłam, ale jestem wkurzona tym ich dziecinnym zachowaniem! - zawołała Runo. Oczywiście wiadome było że te wszystkie wypowiedziane w napływie gniewu słowa tyczyły się głównie Kuso.
-Spokojnie. W obecnej sytuacji gniew nie jest wskazany, choć dobrze cię rozumiem Runo bo sama ledwo trzymam nerwy na wodzy. - uspokoiła ją Elajza.
-Ej, a co jak im się coś stało? - podsunęła Julie. - Bo najprawdopodobniej oni uciekli w nocy co nie? Więc chyba do tej pory powinni byli już wrócić co nie? A skoro nie wrócili to znaczy że coś musiało pójść nie tak...
-O kurde, Julie ma rację. - przyznała lekko wystraszona Runo.
-No to...jaki mamy plan? - spytał Baron.
Karo zastanowiła się przez chwilę. Jeśli ich przyjaciele rzeczywiście maja kłopoty...
-Zawiadamiamy doktora, chłopaków i Alice o całym zajściu, a potem lecimy do pałacu. - rzuciła zdecydowanym głosem Elajza.
-Nie sądzę żeby to był dobry pomysł. - chłodny głos Spectry zatrzymał całe towarzystwo.
-Czemu? - spytała Elajza.
-Plan który właśnie poddałaś Elajzo, jest pochopny, a to oznacza że istnieje małe prawdopodobieństwo że zakończy się on sukcesem. Z resztą...w obecnej sytuacji, proponuję wykorzystać element zaskoczenia, bądź plan który z góry nie jest skazany na porażkę. Nie przeczę że nie można go wykorzystać, ale trzeba by go nieco obrobić. - wyjaśnił Phantom.
-Spectra ma rację. Poza tym ten pomysł za bardzo kojarzy mi się z pomysłem Dana. Wiecie, to taki cholernie przewidywalny niewypał. - powiedziała Julie. - Totalnie nie dorobiony i nieprzemyślany...bez urazy.
-Spoko, nic się nie stało. Faktycznie...jakby się tak nad tym zastanowić to...to rzeczywiście niewypał.
Julie pokiwała głową. Elajza nie miała w zwyczaju wymyślanie naprędce planów. Przeważnie starała się analizować sytuacje, a teraz? Makimoto nie mogła jednak mieć żadnych pretensji i w sumie ich nie miała. Obecna sytuacja niestety zmuszała ich do życia w pośpiechu co odbijało się i na ich samopoczuciu i na planach które wymyślali. Rzadko się zdarza aby wymyślony na poczekaniu plan wyszedł komuś na dobre. Daniel i Elizabeth byli tego przykładem: polecieli sami, nic nie mówiąc przyjaciołom i tylko Bóg jeden wie co się teraz z nimi działo.
-A więc nie traćmy czasu. - Spectra ruszył przodem.
Musieli jak najszybciej powiadomić pozostałych o zniknięciu Kuso i Brettley.

***

Marucho z doktorem Michaelem przebywali właśnie w centrum dowodzenia BakuPrzestrzeni i przeglądali właśnie dane widmowe i plany Zestawu Bojowego Drago. Zaczęli od razu po przybyciu Marucho, Shun'a i Alice. Kiedy weszli do pomieszczenia zastali doktora Michaela na przeszukiwaniu tychże danych.
-Można by doktorze... - Marucho przerwał odgłos otwierających się drzwi.
Całe towarzystwo zgromadzone w centrum spojrzało w tamtą stronę.
Zobaczyli Młodych Wojowników.
-Obudziliście się. To wspaniale! - ucieszyła się Alice na widok Miry i Ace'a. - Jak się czujecie?
-Gdybyś zadała mi to pytanie parę minut temu, odpowiedziałbym że dobrze, ale teraz... - Ace spojrzał na resztę.
-Elz i Dan zniknęli! - powiedziała Julie.
-Co? - spytał Marucho.
Shun drgną, a Alice spojrzała najpierw na Julie, a potem na Runo.
-Ale dlaczego? Jak to? Kiedy? - pytała.
-Najprawdopodobniej w nocy po tym spacerze. Wrócili do swoich pokoi, wiem to bo byliśmy u nich, ale spali. A kiedy dziś rano Runo, ja i Baron poszliśmy do nich, to już ich nie było. - powiedziała Julie.
-Może poszli do jadalni? Albo włóczą się gdzieś po domu. - poddała propozycje Alice.
-Też tak myśleliśmy, dopóki Julie nie powiedziała że zabrali ze sobą gantlety. - odpowiedział Gus.
-Skoro je zabrali to znaczy że...
-...że polecieli do Vexosów. - dokończył za doktora Michaela Marucho.
-Yhhhh. - warknęła pod nosem Runo. - Jaki z niego łoś! No nie mogę!
-Trzeba było się od razu zgodzić na ten ich plan. Nie byłoby teraz problemu. - głos zabrał jak zwykle podirytowany Legroid.
-Ty się akuratnie w tym temacie powinieneś najmniej odzywać.
-Co masz na myśli? - warknął bakugan w stronę swojej wojowniczki.
-To ty mówiłeś że "trzeba im załatwić leczenie psychiatryczne" i że "do reszty zwariowali". - rozwinęła temat Elajza.
-I co z tego? A nawet jakbym poparł ich pomysł to co? Zgodzilibyście się? Nie. - bakugan Darkus'a jak zwykle umiał wybrnąć z niezręcznej sytuacji.
Elajza zamilkła i spojrzała na doktora i Marucho. Legroid warkną cicho podirytowany.
-Mamy jakiś plan? - spytał Marucho.
-Elajza wymyśliła żeby polecieć za nimi do pałacu. - odparła Julie.
-Ym...to trochę... - Marucho zakłopotany zaczął poprawiać okulary. - taki...mało...dobry plan. Powiedz...Elajzo ile nad nim myślałaś?
-Spokojnie Marucho. Poczekaj. Keith uznał że ten plan można by wykorzystać. Tylko trzeba go przerobić. - pośpiesznie dodała Julie.
-Wymaga dopracowania, ale istnieje cień szansy na jego powodzenie. - dodał chłodno Spectra.
-Więc jak mamy go obrobić? - spytał Marucho.
Spectra zastanowił się przez chwilę.
-Proponuję wysłać do pałacu kogoś na przeszpiegi, żeby zorientować się w sytuacji. Jest też jednak druga opcja: niech grupa złożona z maksimum trzech osób poleci do Vexosów i odbije stamtąd Dana i Elizabeth. Co wybieracie?
Wojownicy popatrzyli po sobie po czym zaczęli się zastanawiać nad tym co powiedział Keith.
-Bo moim zdaniem najodpowiedniejsza wydaje się druga opcja.
Pierwszy zabrał głos Marukura.
-Podzielam twoje zdanie Keith.
-Ja też. - powiedziały Runo i Alice jednocześnie.
-I ja. - dołączyła się Julie.
-Też jestem tego zdania. - dodała Elajza.
-Ja tak samo. - Mira spojrzała na brata. Ten odwzajemnił na moment spojrzenie i po chwili zwrócił swe oczy na pozostałych którzy jeszcze się nie zadeklarowali.
-A wy chłopaki? - Marucho zwrócił się do reszty.
-A mam inne wyjście? - spytał Ace wzruszając ramionami a na jego ustach zawitał lekki uśmieszek.
-To jedyne co mamy, więc czemu by nie spróbować. - odezwał się Shun.
-Każdy pomysł w obecnej sytuacji jest dobry. - rzekł Baron.
-Mistrzu Spectra wiesz że mnie o nic nie musisz pytać. - powiedział Gus i staną obok swego Mistrza.
-A więc postanowione. - rzekł Phantom.
-A kto poleci do Vexosów? - spytał Ace.
Phantom ponownie się zastanowił. W tym czasie Runo, Julie, Baron i Marucho patrzyli na niego w oniemieniu. Proszę...wystarczyło że Mira się obudziła i Spectra powrócił do życia. Świat na nowo nabrał dla niego sensu...
-Może niech jedną z tych trzech osób będzie Elajza? - zaproponował jak dotąd milczący doktor Michael. - Ona ma Kartę Teleportacji Enigmy więc w razie jakichś kłopotów szybko się stamtąd ulotnicie.
-Dobry pomysł doktorze. - pochwaliła Runo.
-Zgadzasz się Elajzo? - Rosjanin zwrócił się do czarownicy. - W tym czasie ja, Alice i Marucho będziemy kontynuować naprawę JetKor'a.
Spectra spojrzał na mężczyznę co nie umknęło jego uwadze.
-Pozwoliłem sobie przejrzeć dane dotyczące Zestawu Bojowego. Jak i dane widmowe. Mam nadzieję że nie masz nic przeciwko. - zwrócił się do dziewiętnastolatka doktor.
-Nie, nie mam. - odpowiedział krótko Phantom.
-Ja mogę lecieć z Elajzą. - powiedział Ace.
-Ani mi się waż. - zabroniła Elajza. - Dopiero co wstałeś. Nie jesteś jeszcze gotów na...
-Chcesz powiedzieć że sobie nie poradzę tak?! - zawołał. - Kuso jakoś dał radę walczyć ze Spectrą kiedy ten zabrał mu Drago! - szarooki przywołał sytuację sprzed kilku miesięcy.
-Ace... - szepnęła Mira, patrząc lekko wystraszonym wzrokiem na chłopaka. Dlaczego musiał przywoływać te złe chwile, akurat teraz? Przecież jej brat jest już po ich stronie. Rudowłosa nie chciała wracać do spraw minionych. Do tych czasów kiedy ona i Keith byli po przeciwnych stronach barykady. Teraz znowu są razem i to się dla niej liczyło.
Słowa Ace'a ją zasmuciły.
Grit spojrzał na dziewczynę, a widząc jej przestraszone spojrzenie powiedział:
-Przepraszam, poniosło mnie.
Elajza powiodła wzrokiem od rodzeństwa na Ace'a, i stwierdziła że trzeba skierować rozmowę na właściwe tory.
-To nie ma nic do rzeczy Ace. Nie jesteś słabszy od Dana. - powiedziała wyczuwszy co chłopak miał na myśli. - Jesteś tak samo silny jak on, ale na razie musisz poczekać. Dopiero co się wybudziłeś. Twoje rany się jeszcze nie zagoiły. Bądź cierpliwy Ace.
Grit westchną.
-Niech ci będzie. No to co z trzecią osobą.
-Ja polecę. - odezwała się Mira.
-Nie ma mowy! - zaprotestował gwałtownie Ace. Nie chciał żeby Mira sobie coś zrobiła. Ona też przecież jeszcze paręnaście minut temu leżała nieprzytomna.
-Chcę polecieć. - powiedziała Mira. Nie patrzyła na Ace'a, ale na Spectrę.
-Ale...nie możesz... - zaczął Ace.
-Dlaczego nie? - spytała Mira w końcu spoglądając na chłopaka.
-Bo...bo ja... - bełkotał Ace jednak kiedy napotkał spojrzenie Spectry od razu zamilkł i odwrócił wzrok. - Nie ważne.
-To jak? Mogę? - rudowłosa znów spojrzała na brata. "Dam sobie radę. Zaufaj mi." - mówiło jej spojrzenie.
Keith westchną cicho i powiedział:
-Tak.
Zgodził się tylko dlatego żeby się z nią nie kłócić.
Grit starał się nie dać po sobie poznać targających nim uczuć.
Elajza uniosła pytająco jedną brew i spojrzała na niego pytająco.
"Co jest?" - pytały jej oczy.
Chłopak popatrzył na nią, a jego spojrzenie zdawało się mówić: "Co jest? Pytasz co jest? Jak to co? Ja iść nie mogę, ale Mirę to już puszczacie tak?"
Elajza spojrzała na niego wzrokiem: "Ona chce być przy swoim bracie."
Szarooki zmrużył delikatnie oczy: "Szkoda że on przy niej nie chce być."
Czarownica cicho westchnęła: "Chce, i skończ wreszcie."
"Chce. Zabawne. Jakoś wcześniej nie chciał. Miał ją gdzieś. Ona w ogóle go nie obchodziła. W głowie mu była tylko władza i Rdzeń Vestroi." - kolejne wściekłe spojrzenie gracza Darkus'a.
"Chcesz wrócić do gry czy nie?" - z oczu Elajzy łatwo można było wywnioskować że to definitywny koniec ich bitwy na spojrzenia.
-Okej. Spectra, Mira i Elajza lecą odbić naszych przyjaciół z rąk wroga. Pytanie - kiedy? - Julie przejechała wzrokiem po wszystkich.
-Nooooo wypadałoby jak najszybciej... - Marucho przeciągną samogłoskę.
-Trochę się boję. - przyznała Rosjanka.
-Czego Alice? - spytała ją Julie.
-Tak szybko wymyśliliśmy plan. Zbyt szybko. A co jak się nie powiedzie? - spytała z nutką przestrachu w głosie.
-Rozumiem twoje obawy Alice, ale teraz nie mamy za bardzo czasu...musimy postawić wszystko na jedną kartę. - Runo dla dodania otuchy koleżance położyła jej dłoń na ramieniu.
-Szkoda że wcześniej tak nie rwaliście się do roboty. - zakpił bakugan Elajzy. - Mieliście mnóstwo czasu. Trzeba było go dobrze wykorzystać, ale nie no bo po co? Świat sam się uratuje.
-Lepiej późno niż wcale. - Misaki wzruszyła ramionami.
Nikomu nie było do śmiechu, nikt nawet nie obraził się za to co powiedział ten arogancki bakugan bo...miał rację.
-Moment. - Ace odezwał się. - Co myśmy przegapili? - spytał uważnie przyglądając się każdemu.
-Coś. To kiedy wyruszamy?
-Za trzy godziny. Może być? - poddał szybko Spectra.
Elajza i Mira skinęły głowami, na znak że się zgadzają.
-Kiedy my będziemy u Vexosów to reszta ci wszystko wyjaśni, a Mira dowie się wszystkiego po powrocie. - Karo zwróciła się do Ace'a.
-Trzeba się przygotować. - powiedział do dziewczyn Phantom.
-Mira musi coś zjeść i to natychmiast. - Julie pociągnęła młodą Fermin w kierunku drzwi.
-I ty Ace też. - Runo postąpiła podobnie z Ace'em.
W tym czasie Marucho prezentował Keith'owi to co do tej pory zrobili razem z doktorem Michael'em.
Elajza patrząc na to zaczęła się zastanawiać co też może się teraz dziać z Elz i Danem. O której dokładnie godzinie mogli się ulotnić i pójść walczyć z nieprzyjacielem. Czarownicę przeszyła okropna myśl że mogło się coś stać, nie wiedziała jednak co.
"Tyle ich nie ma. To już będzie parę godzin...Długo. Stanowczo za długo."
-Wszystko dobrze? - usłyszała pytanie Gus'a.
-Tak...ym...to znaczy nie. Mam złe przeczucia Gus...bardzo złe. - ostatnie dwa zdania wypowiedziała szeptem.
Poczuła jego dłoń na ramieniu. Spojrzała na niego. Grav tylko uśmiechną się, nic nie powiedział. Mają tylko trzy godziny na przygotowania, a to niewiele. Czas zdecydowanie nie jest po ich stronie.