Rozdział 81: Treści zatajone.

Zgarnęłam szybko ubrania i weszłam do łazienki. Szybko zaczęłam doprowadzać się do jakiegoś ładu, a kiedy już prawie kończyłam myć twarz wodą do pokoju ktoś wszedł.
-Hej gotowa?  - spytał szeptem Dan.
-Już prawie skończyłam. - powiedziałam wycierając twarz ręcznikiem.
-Słuchaj, byli u ciebie może Julie, Runo i Baron?
-Nie...nie wiem, a co? spytałam ubierając na prawą rękę długą czarną rękawiczkę bez palców, a potem drugą taką samą tyle że fioletową na lewą rękę.
-Tak pytam, bo mi złożyli wizytę.
-Naprawdę? A spałeś wtedy?
-Udawałem, ale jak tylko zobaczyli że śpię to zamknęli drzwi.
-Ja nie pamiętam żeby u mnie byli, ale to bardzo możliwe. - powiedziałam poprawiając krótki rękaw topu, po czym naciągnęłam go nieco bardziej na pas swobodnie opadający mi na biodra.
-Musimy to szybko załatwić. Bo inaczej...wiesz co się stanie.
-Niestety tak. Dobra jestem gotowa. - powiedziałam zabierając kurtkę i gantlet i wyjmując z kurtki Kartę Teleportacji.
Chwilę po tym jak pochłonął nas tęczowy blask, wylądowaliśmy w ciemnym korytarzu.
-A tak swoją drogą to powiemy reszcie o tej wizycie Starożytnych? - zagadnęłam cicho kiedy przemierzaliśmy korytarz jednocześnie nasłuchując i rozglądając się na boku. Z tym drugim był lekki problem bo było strasznie ciemno. Jeszcze jakbyśmy znali pałac to może tak trudno by nie było...
-Powiemy im jeśli będziemy musieli. Nie wprowadzajmy zbędnego zamieszania. Już wystarczy że tu przylecieliśmy bez ich wiedzy.
-Tak pytałam bo myślałam że jeśli im powiemy to...no może inaczej podejdą do całej sprawy.
-A co jeśli nie? Wolę nie ryzykować. Sytuacja jest i tak napięta, a wolę nie pogarszać stosunków z drużyną. O tej wizycie Starożytnych nie wspomnimy im ani słowem, a przynajmniej nie na razie.
Skinęłam głową na znak że się zgadzam.
-Jak myślisz gdzie oni trzymają Drago i Centuriona? - spytałam. - W sali tronowej Zenoheld'a czy w laboratorium Clay'a?
-Wiesz, w obecnej sytuacji wszystkie opcje są możliwe. Najpierw może sprawdźmy w laboratorium.
-Szkoda że za pomocą gantletów nie można włamać się do ich systemu. - powiedziałam podwijając rękaw skórzanej kurtki.
-Można, ale trzeba by go przeprogramować, a na to nie mamy czasu.
-Dużo by nam to ułatwiło. Moglibyśmy zhakować ich zabezpieczenia. Wtedy bez problemu znaleźlibyśmy nasze bakugany.
Na korytarzu rozległ się jakiś głuchy trzask. Jak uderzenie metalowej pokrywki od garnka o posadzkę.
-To pewnie Vexosi co robimy? -spytałam najciszej jak tylko potrafiłam.
Kuso zaczął się rozglądać w poszukiwaniu jakiejś kryjówki.
-Ciekawe z której strony nadchodzą. -zastanowiłam się. Uniosłam głowę do góry. Jakieś dziwne kratki zamajaczyły mi przed oczami. Zastanowiłam się przez chwilę. - Podrzucisz mnie do góry?
-Po co?
-Przygotuję nam kryjówkę. - szepnęłam prędko słysząc zbliżające się kroki.
Załadowałam kartę do gantletu. Po chwili z urządzenia wysuną się miecz.
Kuso wziął mnie na ręce po czym podrzucił mnie góry.
Gdy już bliżałam się ku sufitowi wyciągnęłam do góry prawą rękę i złapałam się nią kratek. Mieczem zaczęłam szybko wycinać otwór, a kiedy jego krawędzie zaczęły się żarzyć zawołałam do Kuso:
-Złap się moich nóg.
Ten zrobił jak poleciłam. Trochę mi zajęło, zanim go porzuciłam, ale gdy tylko mi się to udało, sama wskoczyłam do środka szybu.
Założyłam kratkę z powrotem.
-Marnotrawstwo miecza, czasu i energii. - stwierdził Kuso.
-Niezupełnie. Spójrz. Jesteśmy teraz w szybie wentylacyjnym pałacu Vexosów. - powiedziałam uśmiechając się.
-I? -spytał lekko poddenerwowany, zerkając w dół przez kratkę od tunelu.
-Nie potrzebne nam żadne hakowanie ich systemu. Stąd mamy dostęp do każdego pomieszczenia w ich pałacu. -odpowiedziałam.
Dan spojrzał na mnie, a po chwili kąciki jego ust zaczęły się unosić.
-Sprytne.
-No i jednocześnie możemy się tu ukryć. - dodałam z uśmiechem.
-To teraz tylko wystarczy znaleźć laboratorium profesora. Jak myślisz w którą to stronę?
Wzruszyłam bezradnie ramionami.
-Tak czy owak jest dobrze. Przynajmniej na chwilę obecną. Chodźmy.
Wysunęłam kartę z mieczem, już ją wykorzystałam więc na nic mi się nie zda i zaczęłam czołgać się za Danem.
Kiedy po kilkunastu minutach dotarliśmy do kolejnej kratki usłyszeliśmy czyjeś głosy. Lync'a i Shadow'a. A kiedy zerknęliśmy na dół ujrzeliśmy Volan'a, Prove i Farrow.
-Mówiłem ci, że kogoś słyszałem! Nie kłamię naprawdę. - zarzekał się Lync.
-Pieprzysz. - mrukną Prove. -Ja nic nie słyszałem.
-To już twój problem. Słyszałem czyjeś głosy i koniec! To pewnie Wojownicy. Przyszli po swoje bakugany. Tak! Na pewno! Trzeba zawiadomić Clay'a i króla. - powiedział Lync.
-Oj już ty nie bądź mu tak dozgonnie wierny. - mruknęła Mylene.
Lync oczami wskazał w bok.
Dwóch członków królewskiej straży szło korytarzem i szybko zbliżało się w ich stronę.
Czyżby Lync próbował ostrzec Mylene, i jednocześnie przekazać jej żeby uważała na słowa? To trochę dziwne, ale tak to wyglądało. Kiedy Farrow spojrzała na mijających ich strażników ci przyśpieszyli kroku, a kiedy zniknęli z ich pola widzenia Vexoska skinęła lekko głową w stronę Volana.
-Skończmy ten temat. Przesłyszałeś się Volan i tyle. - uciął Shadow.
Cała trójka odeszła.
-Czy ja dobrze widziałem? Lync ostrzegł Mylene przed nadchodzącymi strażnikami? - Dan popatrzył na mnie.
-Dobrze widziałeś.
-Ciekawe tylko, czemu to zrobił. Może i dla nich nastały ciężkie czasy w których już lepiej jednoczyć się z "wrogiem" niż narazić się na gniew Zenoheld'a.
-Każdy chce uratować swój własny tyłek, i jednocześnie marzy o chwili spokoju w tym nieustającym chaosie. - powiedziałam.
Przechodziliśmy przez wiele zakrętów i wiele razy natrafialiśmy na rozgałęzienia tunelu, ale koniec końców znaleźliśmy coś co wprawdzie nie do końca spełniało nasze oczekiwania, ale mogło być jedną z potencjalnych kryjówek Drago i Centuriona. Pokój profesora Clay'a.
-Zajrzymy? - spytałam patrząc na Dana.
-A co nam szkodzi. Otwieraj.
Wyjęłam z włosów wsuwkę. Zaczęłam nieco manipulować nią przy śrubach którymi kraty przytwierdzone były do reszty tunelu. Gdy już się z nimi uporałam wyjęłam ją i zeskoczyliśmy na dół do jego pokoju.
-Zgaduję że wcześniej nie użyłaś wsuwki bo za mało czasu mieliśmy, a mieczem szybciej było. - zauważył Dan przeglądając szuflady w pokoju ojca Miry i Keith'a. 
-Mhm. - mruknęłam i otworzyłam drzwi do garderoby. Nic poza ubraniami tam nie było. Chociaż...na górnej półce pod równo ułożonym stosikiem ubrań zabłysnęła mi na moment przed oczami jakaś rzecz. Wzięłam mały taboret który akuratnie stał w małym pomieszczeniu i weszłam na niego. Wyjęłam ów przedmiot który okazał się być laptopem o smukłej budowie. Wyszłam z pokoiku.
-Hej popatrz co Clay trzyma w garderobie. - powiedziałam machając uniesionym do góry na wysokości głowy laptopem.
-To jego laptop. - Kuso podszedł do mnie. - Ciekawe czemu trzyma go w ukryciu.
-Pewnie ma tam jakieś ważne rzeczy.
-Może trzyma tam plany Alternatywnej Broni. - powiedział szatyn i wziął urządzenie. - Kurde potrzebne jest hasło dostępu. - rzucił wnerwiony kiedy zobaczył co wyświetliło się na ekranie komputera.
Zastanowiłam się chwilę.
-No to w takim razie spróbujmy je złamać. - powiedziałam.
-Ok.
Usiedliśmy przy stoliku zaczęliśmy wstukiwać różne kombinacje.
-Dobra, to już na serio było nietrafione. Może ona za hasło ma same litery?
-No to co mam wpisać? Elz czy ty to widzisz?! To vestaliańskie litery!
-Przecież takie same masz na swoim gantlecie! I chyba umiesz odczytać to co się na nim wyświetla!
-Tyle że gantlet to nie jest pecet jakiegoś stukniętego naukowca! Teraz ty spróbuj.
-Ja?
-No chyba umiesz odczytać to co jest napisane na TWOIM GANTLECIE, co nie?
-No umiem.
-No więc z tym sobie też pewnie poradzisz.
Posłałam mu tylko mordercze spojrzenie i zaczęłam wpisywać hasła które przyszły mi do głowy. Walczy ze mną moją własną bronią. Po wpisaniu około dziesięciu niepasujących haseł, wstałam z krzesła i zaczęłam przeszukiwać szuflady.
-Co ty robisz? Nie ładnie tak grzebać w cudzych rzeczach. - skarcił mnie Dan.
-Nie pieprz tylko mi pomórz. Może Clay zapisał sobie gdzieś to hasło...
Dan parskną śmiechem.
-Na serio w to wierzysz? - spytał nie przestając się śmiać.
-No co? On na co dzień musi tyle danych zapamiętać, więc może niektóre z nich gdzieś sobie zapisuje. Ja chyba bym schizy dostała jakbym musiała spamiętać tyle rzeczy.
-Przekonałaś mnie. - szatyn zaczął mi pomagać.
Minęło kilkanaście minut. Byłam w trakcie przeszukiwania ostatniej szuflady kiedy Kuso nagle zamkną ją, a mnie samą wraz z laptopem wepchnął do garderoby, a potem sam do niej wszedł i zatrzasną drzwi.
-Co ty wyrabia... - nie skończyłam mówić bo Kuso zasłonił mi usta dłonią.
Zaczął uważnie wpatrywać się w drzwi, ja z resztą też.
I wtem bez jakiegokolwiek uprzedzenia drzwi otworzyły się, ale nie te od garderoby, ale te od pokoju. Ktoś wszedł środka...

Nie wiem czemu,
ale dziś wyjątkowo nie wiem co miałabym
napisać w podsumowaniu ^^".
Nie wiem, naprawdę.
Mira i Keith: Ej co wy robicie?
Mira: To własność prywatna, Dan zostaw tego
laptopa.
Dan: Nie, musimy znaleźć plany, a
ty przypadkiem nie miałaś leżeć i być nieprzytomna?
Mira:...
Chociaż nie...wiem co mogłabym
tutaj napisać...życzenia na nowy rok :))
Z racji tego że już niedługo Sylwester chciałabym
Wam życzyć wraz z wszystkimi Wojownikami i Vexosami
miłej i cudownej zabawy w noc Sylwestrową. Wybawcie się,
spędźcie miło czas w gronie najbliższych i najfajniejszych osób
i z uśmiechem oraz odwagą wkroczcie w 2017 rok ;))) :***
🎉🎈🎶🍸🍻
Oby czekało w nim na was więcej przyjemności i radości niż
w 2016 roku ^^
Dan: Standardowo także pozdrawiamy i miłej nocki życzymy.
Dobranoc🌙🌟⭐✨✴