Rozdział 76: "You need to get psychiatric treatment! You're crazy to the rest!

Elajza i Alice pomagały Kato nakrywać do stołu.
-Przepraszamy Kato że zawracamy ci głowę już z samego rana. - zwróciła się Elajza do lokaja.
-Nic się nie stało panienko. Przecież to moje codzienne obowiązki.
-Ej, a gdzie właściwie jest mleko? - zapytała Elz niosąc srebrną tacę z pustymi filiżankami i szklankami. - Zauważyłam że brakuje też kilku podstawowych przypraw takich jak pieprz, sól, czy majeranek. Bez tego nie zrobi się obiadu.
-Zawsze można pójść do sklepu. - Elajza podeszła do Elz i zabrała od niej tacę. - A gdzie Gus?
-Poszedł po wodę gazowaną i soki. Jesteś pewna Elajzo że nie chcesz jeszcze jednej kawy?
-Nie. Taka ilość kofeiny jest szkodliwa. A jestem za bardzo pobudzona. Brakuje kilku sztućców...zaraz wrócę.
W drzwiach napotkała Gus'a niosącego kilka dzbanków na tacy. Przepuściła go i wyszła.
-To co dalej? - zapytał niebiesko-włosy.
-Chyba mamy wszystko jak na razie. - Alice ze skupieniem zaczęła liczyć zastawę. - Tak. Poza tymi sztućcami które przyniesie Elajza to wszystko mamy.

***

 

-A co to się stało że tak wcześnie dzisiaj śniadanie jest zrobione? - zapytała Julie siadając na krześle obok Alice.
-A nudziło nam się. - Elajza machnęła ręką. Uśmiechnęła się widząc że Elz normalnie je i rozmawia.
-Właśnie widzę. I widzę też że wróciła nasza dawna Elz. - tu zwróciła się do białowłosej.
-Chyba tak. - Brettley uśmiechnęła się do Makimoto.
Już przy robieniu śniadania Elizabeth zauważyła że wrócił jej humor. Cieszyła się. Plan wymyślony przez Dana może i był szalony, ale dawał jej nadzieję na odzyskanie Centuriona.
-Elajzo już wysłałem twoje zamówienie. - oznajmił Marucho Wojowniczce. - Przyjdzie jutro z samego rana.
-Dziękuję Marucho.
-Jakie zamówienie? - spytała Julie smarując tost dżemem.
-Na maść która ma pomóc Ace'owi i Mirze.
-A co się stało? Czyżby ich stan się pogorszył?
-Nie, nie. Po prostu zmieniam środki lecznicze.
-I dobrze. Ace pewnie by się wściekł gdyby usłyszał że jakieś małe zadrapania i otarcia uniemożliwią mu uczestniczenie w bitwach bakuganów. - zaśmiała się Runo.
Julie dołączyła do niej.
-Wściekł to mało powiedziane! On by się ostro wkurzył! - zawtórowała niebieskowłosej Makimoto.
-A gdzie jest Mistrz Dan?
-Pewnie jeszcze śpi. Wiesz dobrze, jaki on jest Baron. - zaśmiała się.
Dziwne pikanie zmąciło ten typowy śniadaniowy gwar.
-Czyj to telefon? - zapytała Runo spoglądając na ekran swojego telefonu. - Bo mój na pewno nie.
-Julie, Marucho, Elz i Alice zaczęli sprawdzać swoje komórki.
-To mój. Dziadek dzwoni. - odpowiedziała Alice. - Tak dziadku?
Wszyscy zachowywali się cicho nie chcąc, przerywać rudowłosej rozmowy.
-Och, to wspaniale! - ucieszyła się Alice. - Dobrze, dobrze.
Gehabich rozłączyła się.
-Słuchajcie dziadek skończył już swój projekt. Powiedział że jeśli to nie problem to chciałby już dziś wieczorem przylecieć tutaj z Rosji aby zająć się JetKor'em. - mówiąc to dziewczyna spojrzała na Marucho.
-Oczywiście że to nie problem. Przyda się dodatkowa pomoc. Poproszę Kato żeby przygotował dla niego pokój. Z pewnością będzie zmęczony po długim locie. Zaraz też wyślę po niego samolot.
-Cześć wszystkim. - Dan wszedł do jadalni.
-Hej. - odpowiedziała mu reszta.
Szatyn usiadł przy stole. I nałożył sobie trzy tosty na talerz.
-Jak się spało? - spytała Julie upijając łyk soku pomarańczowego.
-Tak średnio, bo praktycznie całą noc gadałem z Elz.
-To dlat...-Runo urwała w połowie słowa i zajęła się jajecznicą.
-Co Runo? - zadała pytanie srebrnowłosa Wojowniczka Subterry.
-Już nic. - odparła szybko i wbiła wzrok w swój talerz. Dziewczyna chciała powiedzieć: "To dlatego nie było cię w pokoju.", ale darowała sobie. Gdyby to powiedziała to wydałoby się że była wtedy w pokoju, co z pewnością stałoby się powodem do dość wybrednych żartów ze strony reszty.
-Trzeba będzie poinformować Spectrę o wizycie doktora Michaela. - zwróciła się Elz do Gus'a. - W końcu Marucho i dziadek Alice nic nie zrobią bez jego pomocy.
-Doktor Michael do nas przyleci? Kiedy? - zapytał Dan.
-Dzisiaj. Pomoże przy naprawie Zestawu Bojowego Drago. - wyjaśniła Alice.
Kuso przez moment starał się zapanować nad smutkiem. Chciał zataić to co w tym momencie czuł.
Julie chcąc wybawić przyjaciela z opresji powiedziała:
-Elz dobrze wiesz że puki Mira się nie obudzi to Keith nic nie zrobi.
-Wiem, tylko pomyślałam sobie że... - i zamilkła. No bo mogła wtedy pomyśleć? Sama do końca nie wiedziała. Odezwała się tylko po to żeby między nimi nie zapanowała cisza. Chciała po prostu aby ktoś coś mówił, aby rozmowa nadal trwała. Bała się że jak zapadnie cisza, to wrócą do niej wspomnienia z miasta Alfa. Widok Centuriona i Drago lecących prosto w ręce Vexosów. I te uśmieszki które wykrzywiły usta Mylene i Hydron'a nim zniknęli.
Runo, Julie i Baron spojrzeli na Kuso. Potem na Brettley. Oboje wyglądali na pochłoniętych w swoich myślach. Jednak nie tylko oni. Elajza też wyglądała na zamyśloną. To co poprzedniego

wieczoru powiedział Keith nie dawało jej spokoju. Imię tej dziewczyny które wypowiedział, a która z pewnością nie była mu obojętna...W końcu gdyby było inaczej to nie śnił by o niej...prawda?
Dan podniósł wzrok znad talerza i powiedział:
-A tak w ogóle to skąd doktor Michael będzie wiedział jak naprawić Zestaw Bojowy... - imię jego bakugana utknęło mu w gardle. Przełknął szybko ślinę i dokończył: - Drago?
-No wiesz... - zastanowił się Marucho.
-Dan, nikt nie powiedział że doktor Michael odwali całą robotę ze Spectre i Marucho. On będzie taką dodatkową pomocą. - ruszyła na pomoc Elajza.
Marucho skinął głową na potwierdzenie słów dziewczyny.
-Aha. - tylko to wydobyło się z gardła Kuso. Wbił wzrok w Elz, i wykonał szybki ruch brwiami.
-Ym...wiecie bo my z Danem chcielibyśmy wam coś powiedzieć. - zaczęła białowłosa.
-Długo rozmawialiśmy w nocy i wymyśliliśmy pewien plan. - kontynuował Dan spoglądając na Brettley.
-Jaki plan? - spytał jak dotąd milczący Gus.
-Wymyśliliśmy że...-Elz spojrzała na Dana.
-...włamiemy się do pałacu Vexosów i wykradniemy stamtąd nasze bakugany.
W tym momencie Elajza zakrztusiła się pitą przez siebie herbatą.
-Co proszę?! - zawołała Runo.
-Wam trzeba załatwić leczenie psychiatryczne! Zwariowaliście do reszty! - zawołał Legorid.
-W tym momencie muszę się zgodzić z Legroid'em. - Elajza odchrząknęła. - To po prostu niedorzeczny pomysł.
-Łatwo ci mówić Elajzo, bo to nie twój bakugan jest zagrożony. - powiedział Dan.
-Owszem, nie jest, ale...
-Co "ale"?
-...sądzę że lepiej będzie jeśli...
-Pozwolimy zginąć naszym bakuganom? - wymamrotała Elz. Była nieco zła że pomysł Dana nie spotkał się z aprobatą pozostałych. Spodziewała się innej reakcji.
-Nie, nic z tych rzeczy. Ja po prostu próbuję powiedzieć że...
-...że najlepiej poczekać na cud? - zakpił Dan.
-DACIE MI DOKOŃCZYĆ CZY NIE?! - zwołała Elajza. Widząc wpatrzone w siebie spojrzenia wszystkich dodała cicho : - Przepraszam.
Elizabeth i Dan posłusznie zamilkli.
-A więc od początku. Chodziło mi o to że najrozsądniej by było gdybyśmy WSZYSCY RAZEM coś wykombinowali. Każdemu by to wyszło na dobre.
Dan i Elz popatrzyli na siebie.
-Tylko że...ten plan Dana wcale nie jest taki zły. Może jest nieco szalony, ale na pewno nie jest zły. Przyznaję że na początku sama nie byłam przekonana co do niego, ale w końcu zrozumiałam że przy pomocy odpowiednich środków ostrożności ten pomysł może się udać.
Tym razem to pozostali Wojownicy wymienili spojrzenia.
-Nie. To zbyt niebezpieczne. Jeszcze się wam coś stanie i...do nas nie wrócicie. A i możecie tym samym pogorszyć sytuację Drago i Centuriona. Poza tym my już ten pomysł przerobiliśmy w teorii. - zaprotestowała Julie jednocześnie spoglądając na Runo.
-Zgadzam się. - przytaknęła Runo.
-Ale...-wydusili Kuso i Brettley jednocześnie.
-Żadnych "ale". Nie wdrażamy w życie tego planu i koniec. - mina Elajzy jasno mówiła że dziewczyna nie żartuje.
-Czemu nie chcecie...-zaczęła lekko załamanym  głosem Elz.
-Chcemy pomóc, ale nie w tak lekkomyślny sposób. Bakugan już dawno przestało być tylko grą...myślałam że to zrozumieliście.
-Bo zrozumieliśmy. - Dan położył nacisk na wymawiane słowa.
-Wszyscy zgodnie zadecydowali że planu tego realizować nie będziemy. - powiedziała Tigrerra. - Przykro nam, ale musicie się dostosować.
-Nie zapominajmy że chodzi tutaj o coś więcej niż tylko życie Centuriona i Drago. - dopowiedział Gorem.
Elz wstała od stołu i wyszła bez słowa. Chwilę potem Dan zrobił to samo.

***

 

 

"Mój dobry nastrój w jednej chwili gdzieś znikł. Tak po prostu." - ta myśl przeleciała Elz przez głowę, kiedy siedziała przy fontannie w parku. Podciągnęła nogi pod brodę i wpatrywała się w wodę.
-Nie sądziłem że zareagują w ten sposób. - rzekł Dan przysiadając się do Elz.
-Ja też.
-Myślałem że uznają ten pomysł za dobry. Jaki ja byłem głupi.
-Czuję się jak jedna wielka ofiara losu. Nie wymyśliłam żadnego planu żeby pomóc Centurionowi, chociaż postanowiłam sobie że coś wymyślę. Użalałam się nad sobą, zamiast wziąć się do działania. I na dodatek...
-Hej, w końcu uczymy się na błędach nie? - szturchną ją delikatnie w ramię i uśmiechną się.
-Masz rację.
-Nie ty jedna myślisz w ten sposób. Ja też mogłem zdobyć się na coś lepszego. Mogłem wymyślić dobry plan, a nie wyjechać od razu z pomysłem który prawdę mówiąc wpadł mi do głowy od tak. Wiesz czasami tęsknię za tymi czasami kiedy nikt nie zdawał sobie sprawy z tego czym tak naprawdę jest Bakugan. - wyznał.
-Ja też czasami tak mam. Ten widok spadających kart na ziemię... - Elz uśmiechnęła się delikatnie. - Kiedy tak wolno wirowały i niespiesznie opadały na chodniki, trawę, dachy.
-Co nie? To była najlepsza wiosenna noc jak do tej pory. Czekaj ty byłaś w tedy...na wzgórzu? Dobrze pamiętam?
-Tak. A ty w mieście?
-Tak. Twoim pierwszym bakuganem był...Rycerz?
-Nie. Rycerz był pierwszym bakuganem Elajzy. Moim był Żółwoid. Masz sklerozę Dan. A twoim Warius?
-I kto tu ma sklerozę? Falconeer, a nie Warius.
-A no tak. Te czasy naprawdę były super. Jest co wspominać.
-No przecież. Na przykład pamiętasz jak Wojownicy dopiero powstawali?
-Tak. Pamiętam, że ciebie poznałam jako pierwszego, udzieliłeś mi chyba odpowiedzi gdzie mogę dowiedzieć się czym jest Bakugan. Zaprosiłeś mnie na czat Joe'go. Potem zapoznałeś mnie z Shun'em, potem poznałam Runo, a później resztę.
-Nie wiem co im nie odpowiada. Powinni się chyba cieszyć że coś wymyśliłem. - gracz domeny ognia zmienił nagle temat.
-Wszyscy chodzimy spięci. Może jak trochę ochłoną to dotrze do nich że to jedyny pomysł jaki mamy.
-Może. No i o co im chodziło z tym: " Poza tym my już ten pomysł przerobiliśmy w teorii." - zastanowił się Dan.
-Nie mam pojęcia, może jak wrócimy to nam to wyjaśnią.
Rozmawiali tak jeszcze około pięciu minut, śmiejąc się przy tym i z nostalgią wspominając dawne czasy. Kiedy jednak nad fontanną pojawiła się kolorowa mgiełka, gracze przerwali rozmowę. Wpatrywali się w nią lekko zdziwieni choć dobrze wiedzieli co ona oznacza.
-Apollonir! - zawołał Dan wpatrując się w Legendarnego bakugana.
Wraz z Starożytnym pojawili się i inni.
"O nie." - pomyślała Elz.
A...po co Apollonir, Lars Lion, Oberon, Clayf, Frosch i Exedra mieliby nas odwiedzać?
A chociażby po to żeby poinformować nas o ich śmierci.
-Co wy tutaj robicie? - zapytała białowłosa wstając z fontanny. Starała się nie pokazywać tego że jest lekko poddenerwowana. Nie spuszczała wzroku ze Starożytnych Wojowników Vestroi.
-Wiemy że macie plan Wojownicy. - powiedział Clayf.
-I wiemy też że nie spotkał się on z pozytywną reakcją waszych przyjaciół. - ciągnęła Oberon.
-Dlatego przybyliśmy tu, aby dodać wam otuchy i wspierać was w boju o waszych kompanów. - kontynuowała Lars.
-Naszym zdaniem powinniście zaryzykować i wcielić w życie ten plan. - oznajmił Frosch.
-Zaczęliście wątpić, chociaż dobrze wiecie że nie powinniście. - zwrócił się do nich Exedra.
-Nie możecie się teraz poddawać. Stawka jest zbyt wysoka. - powiedział Apollonir.
-Dobrze o tym wiemy Apollonirze. - odparł Dan.
-Musicie się śpieszyć. Im nie zostało już dużo czasu. Drago i Centurion słabną z każdą chwilą. - poinformowała ich Oberon.
-Czyli...oni jeszcze żyją? - spytała Elizabeth.
-Jeszcze tak. - odpowiedziała jej Lars.
-A dlaczego mieliby nie żyć? - zapytał Clayf.
Dziewczyna spuściła głowę zawstydzona.
-Bo...Legroid powiedział...że jeśli się zjawicie to będzie to oznaczało że oni...nie...- słowa ugrzęzły jej w gardle.
-Nie martw się Elizabeth. - zwrócił się do niej Apollonir. - Oni żyją.
-A skąd wy to właściwie wiecie? - zapytał Dan.
-Wyczuwamy zaburzenia w mocy Ciszy i Nieskończoności które oni noszą w sobie. - wyjaśniła Oberon.
-Czas działa niestety na waszą niekorzyść - zaczął Frosch. - Dlatego czym prędzej musicie zrealizować plan odbicia ich.
-Szczególnie jeśli chodzi o Centurion'a. - dodała Oberon.
-Co? Dlaczego? - Elz nie ukrywała zdziwienia i strachu.
Starożytni pojrzeli po sobie. Domyślali się pewnych rzeczy. Rzeczy o których Centurion nie powiedział Elz.
-Nie wiesz? - zapytał Clayf.

~Wspomóż nas w naszej udręce.
Ześlij zbawienie na zabrudzone
szkarłatem ziemie.
My się tobie powierzamy, twojej
mocy dziś błagamy.
O Rdzeniu perfekcyjny,
taki czysty i niewinny.
My tu z sił już opadamy,
walczyć już nie damy rady,
ale mimo to się nie poddamy.
Ty dobrze wiesz że my dla Vestroi
wszystko zrobimy.
Ją ochronimy i Kryształowe Milenium
od zguby ocalimy.~

Mam zamiar powoli wrócić
 do dawnego tempa pisania i
starać się nie pisać rozdziałów na zapas^^"
Shadow: Ooooo zjawili się Starożytni.
Będzie wp...
Dan: Chcesz coś powiedzieć Shadow?
Shadow:...Nie, pewnie że nie.
Dan: Tak też myślałem.
No i dobra xD
Legendarne bakugany nie na długo. xp
Shadow: A szkoda. Mogliby dłużej z nimi pogadać.
Dan: Nie wkurzaj mnie Shadow.
Shadow: Tak, tak wiem.
Pierrette: Apollonir wraz z resztą tak was...
Harley:...zmotywują że od razu polecicie do Vexosów.
Shadow: Nie liczyłbym na to.
Dan: Ja też.
Harley:...
Pierrette:...
Dan: Dobra nieważne. xD Życzymy wam miłej
i ciepłej nocy. ;))
Dobranoc :***