Rozdział 62: Ucieczka przed goryczą porażki i miastem Delta.

 

-Najpierw zastanówmy się nad zachowaniem Vexosów, a potem spróbujmy to połączyć z bitwą.-zaproponował Dan. Nerwowo zaciskał pięści kiedy tylko wspominał o Vexosach. Ja starałam się z całych sił wstrzymywać łzy. Nawet starałam się nie myśleć o płaczu.-Czy w ich zachowaniu było coś nienaturalnego?-zapytał.

Wszyscy siedzieliśmy w takim kółeczku, chociaż ja bym tego kółeczkiem nie nazwała.

-Poza tym że na początku przegrana ich nie wzruszała to chyba wszystko było w porządku.-zastanawiała się Alice.

-Właśnie. Oni się uśmiechali kiedy ich pokonaliście.-zauważyła Julie.-I właśnie te uśmieszki zdradzały że coś jest na rzeczy.

-Te uśmieszki to nie schodziły im z ust przez całą bitwę.-rzuciła Runo. Ona też z trudem powstrzymywała złość.

-Czyli to potwierdza teorię iż Vexosi mieli jakiś plan.-Elajza przeczesała swoje czarno-białe włosy.

-Mam wrażenie że oni nie traktowali tej bitwy na poważnie.-oznajmiła Alice.

-Co przez to rozumiesz?-zagadnęła Julie.

-Ciągle się uśmiechali i używali dość słabych ataków. To tak jakby im wcale nie zależało na zwycięstwie, albo jakby wiedzieli że wygrają.-wyjaśniła rudowłosa.

-WŁAŚNIE!-zawołał Dan i gwałtownie wstał.

-Mistrzu Danie co się stało?-zapytał Baron.

-Najsłabsze ataki!-Kuso z powrotem usiadł.

-Co "najsłabsze ataki"?-spytała Runo.

-Na samym początku bitwy używali najsłabszych ataków, podczas gdy my rozkręcaliśmy się aktywując co silniejsze super moce. To był ich plan! Chcieli żebyśmy zużyli jak najwięcej mocy. Tylko że...to nadal nie wyjaśnia dlaczego nasze bakugany ledwo stały na nogach po każdym nawet najsłabszym ataku...

-Może to ma jakiś związek z tymi światłami?-zastanawiałam się obserwując jak Ingram, Wilda, Elfin i Percival zderzają się ze sobą.

-Jakimi światłami?-Dan był autentycznie zdziwiony.

-No tymi które pojawiały się na arenie podczas bitwy. Jak aktywowaliśmy super moce.-wyjaśniłam, ale zdziwienie nie zeszło z twarzy Dana nawet na chwilę.-Za każdym razem kiedy używaliśmy jakiejś super mocy przez arenę przelatywała taka błyszcząca smuga, a chwilę potem nasze bakugany ledwo poruszały się z wyczerpania. Te rzeczy są ze sobą powiązane.

-To pewnie to o czym mówił Shun.-ożywiła się Alice.

-"To"?-zapytałam.

-Shun podczas bitwy powiedział że arena wysysa moc z waszych bakuganów i oddaje ją bakuganom Vexosów.

-To by wyjaśniało te światła i nagłe zmęczenie naszych bakuganów.-zastanowił się Dan.

 

***

Spectra od kilkunastu minut przekopywał system zabezpieczeń miasta Delta szukając tej jednej furtki która akuratnie była mu potrzeba. A chodzi właśnie o zabezpieczenie wyjść z miasta. Musi je złamać. Wtedy będą mogli się wydostać. Jak na razie jednak nie znalazł tego czego chciał. Albo to zabezpieczenie zostało dobrze ukryte, albo najzwyczajniej w świecie informacje o nim zostały usunięte z komputera Delty tak by uniemożliwić im ewentualne jej znalezienie. Wyjątkowo wkurzająca była także bariera która blokowała działanie teleportu w gantletach. Ekstra.

-Kto by pomyślał że Vexosi nie są aż tacy głupi. Ukryli kod do zabezpieczeń wejść do miasta Delta.-rzekł Gus patrząc na duży ekran komputera który wyświetlał długie wiązki vestaliańskich znaków.

-Nie ważne gdzie ukryli ten kod. Ja i tak go znajdę.-Phantom uśmiechną się.

 

***

-Super moc aktywacja! Kula Aresa!-zawołała Mira.

-Podwójna super moc aktywacja! Miecz Pioruna+ Kanonier Di-or!-krzykną Ace.

Oba te bakugany ruszyły na Ingram, Elfin i Preyas'a.

-Może im pomożemy?-Julie zadała pytanie Runo.

Misaki rzuciła przelotne spojrzenie Danowi po czym odmówiła.

-Poradzą sobie.-szepnęła Elajza i spojrzała w górę. Powędrowałam za nią wzrokiem.

Mocne i wyraziste wyładowania mknęły prosto ku Kontrolerowi. Kiedy już tam dotarły rozległ się syk.

-Ja nie mogę! Mistrzowie słyszeliście to?!-zawołał Baron.

Wszyscy z wrażenia aż wstaliśmy.

-To znak że już są blisko zniszczenia kontrolera.-powiedziała Tigrerra. Jej wojowniczka z uśmiechem spojrzała na naszych przyjaciół walczących na arenie.

Poczułam ukłucie w środku. Oni walczą. Ich bakugany są z nimi.

A mojego tu nie ma.

Bo został zabrany przez tych...Vexosów.

I teraz smutek ustąpił miejsca gniewowi i goryczy.

Poczułam gniew bo pozbawili mnie mojego przyjaciela i będą zadawać mu cierpienie i gorycz bo dałam się pokonać. Nie zauważyłam tego ich banalnego planu. Bo nie potrafiłam pomóc Centurionowi wtedy kiedy jeszcze mogłam to zrobić.

Podciągnęłam kolana pod brodę i ukryłam w nich twarz.

-Hej nie smućcie się.-usłyszałam nad uchem głos Karo. Podniosłam na nią wzrok. Elajza uśmiechała się.

-Musicie przestać wyglądać tak posępnie. Spójrzcie tylko na Shun'a, Marucho, Mirę i Ace'a. Oni się nie załamali tą porażką.

-Bo oni nie stracili bakuganów.-burkną Dan w rękaw kurtki.

-Tu się z tobą zgodzę, ale to i tak nie zmienia faktu że dzielnie walczą. Ta wasza porażka ich podładowała. Stała się napędem do jeszcze szybszych działań. Oni nie siedzą i nie czekają na cud jednocześnie użalając się nad swoim smutnym losem. Oni coś robią! A to przecież wy powinniście jako pierwsi rwać się do roboty! Wam najbardziej powinno zależeć na wydostaniu się z miasta i jak najszybszym spotkaniu z Vexosami!

W miarę jak Elajza się rozkręcała, miałam wrażenie że czuję się jeszcze gorzej niż przed tą jej przemową.

Serio.

Poczułam się jak jakaś frajerka która gówno w życiu umie zrobić, i która jest za słaba żeby uratować swojego bakugana.

Westchnęłam.

-Szczerze? Nie poprawiłaś mi tym humoru.-powiedziałam i na powrót schowałam twarz w kolanach.

-Muszę się zgodzić.-przyznał Dan.

-NIE MUSIAŁABYM WAM POPRAWIAĆ HUMORY GDYBYŚCIE OD RAZU PO UCIECZCE MYLENE I HYDRONA RUSZYLI DUPY I NAM POMOGLI!-wydarła się.

Spojrzałam na nią. Z resztą nie ja jedyna. Wszyscy na nią patrzyliśmy. Nawet Shun, Marucho, Mira i Ace stojący na polu gry wpatrywali się w Elajzę zaciekawieni skąd u niej nagle taki wybuch. I mogę się założyć że Spectra i Gus też ją usłyszeli. Spodziewałam się że czarownica będzie wkurzona, ona jednak uśmiechała się do nas promiennie.

-To jak? Podniesiecie się i zawalczycie o swoich partnerów czy może macie zamiar nadal się mazgaić?-zapytała.

I o dziwo to mnie podniosło na duchu. Dana też.

-I ty się jeszcze pytasz?!-zawołał z uśmiechem na ustach.

-No to co? Za długo już tkwimy w tym miejscu.-chwyciłam bakugana pułapkę w dwa palce.-Dan, Runo, Julie gotowi?

-Jasne!-zawołali.

-My też Mistrzyni!-na ustach Barona pojawił się szeroki uśmiech.

-Ja i Hydranoid również pomożemy.-Alice uśmiechnęła się. Odpowiedziałam jej tym samym.

-W końcu chodzi tu o los nas wszystkich.-dodał Hydranoid.

-Więc bierzmy się do roboty.-Elajza złapała Legroid'a który wskoczył prosto do jej dłoni.

-BAKUGAN BITWA!-zawołaliśmy.

-Bakugan start! Teraz Haos Szablo Tigrerra!

-Naprzód Subterra Młoto Gorem!

Z uśmiechem patrzyłam jak Dan, Elajza i Baron wyrzucają w powietrze swoje bakugany.

-To jak Alice? Gotowa?-spojrzałam na nią.

Odpowiedziała mi twierdzącym skinięciem głowy.

-Bakugan start! Oto Darkus Alpha Hydranoid!

Już miałam wezwać bakugana pułapkę kiedy ryk Hydranoida rozniósł się echem po arenie. W jednym momencie w oczach stanęły mi świeczki bo przypomniał mi się ryk Centuriona pełen bólu kiedy Dryoid ranił go ostrzem Murasame. Dobra. Elz ogarnij się.

-Naprzód bakugan pułapka! Darkus Darksnajder!

-Czy mi się wydaje czy zrobiło się tu nagle trochę tłoczno?-zapytał Preyas kiedy pojawiliśmy się obok reszty na arenie.

-Wiesz jeśli nie chcecie pomocy...-zaśmiała się czarownica.

-Coś ty Elajzo! Jasne że chcemy.-poprawił się Preyas.

 

***

 

Na twarzy Spectry pojawił się pełen zadowolenia uśmiech. Znalazł już kod i właśnie kończył się włamywać do systemu tego jednego najbardziej im w tym momencie potrzebnego zabezpieczenia.
I...udało się. Teraz wszystkie wyjścia zostały otwarte.
-Mistrzu udało się!-Gus uśmiechną się lekko uradowany faktem że są już wolni.
Dokładnie w chwili kiedy zabezpieczenie zostało złamane tuż nad ich łowami rozległ się odgłos tłuczonego szkła. Phantom znał go bardzo dobrze. Słyszał go już trzy razy w życiu. A był to dźwięk pękającego i rozpadającego się na milion kawałeczków kryształu który emitował fale zmieniające bakugany w kulki zwanego Kontrolerem Wymiaru.
Czyli oba plany się powiodły.
Złamali zabezpieczenia i uwolnili bakugany.


~~~~~~~~~~~~~
Część :) ♡
Dan: Witajcie :D Jak tam u was? Cieszycie się że już wakacje? Nam jest jeszcze smutno po rozstaniu z klasą, ale jednocześnie jesteśmy szczęśliwi że już będzie wolne :D.
Shadow: I z czego ty się cieszysz? To tylko dwa miesiące, a nie wieczność.
Dan: Ale grunt że wolne^^
Elz: No jeszcze zostało jakieś 8 rozdziałów do 70 :)
Shadow: Dasz radę?
Elz: Nie, nie dam. Poddam się na pół metku. No ba że dam! Jestem już bliska skończenia tej części opowiadania! :)
Shadow: To ile ci rozdziałów do końca zostało?
Elz: Nie wiem. To zależy. Muszę sobie to wszystko dobrze rozłożyć.
Dan: I zgaduję że trochę ci to zajmie.
Elz: Cicho tam xD.
Dan: Tak więc nie przedłużając...Mamy nadzieję że rozdział wam się choć trochę podobał. ;)
Elz: Pozdrawiamy^^