Rozdział 57: Ciągle w biegu i bez czasu



(3 os. narracja)
Profesor Clay usiadł przed komputerem. Musiał wszystko przygotować: kontroler, arenę, wszystkie wyjścia i potencjalne drogi ucieczki z miasta, musiał zaktualizować barierę maskującą itp. Do jego obowiązków należało także przygotowanie bakuganów Vexosów które po niedawnej walce z Wojownikami należało poddać gruntownemu sprawdzeniu i ewentualnej naprawie. Chwila. Naprawie? Jakiej znowu naprawie? Przecież jego dzieła są na tyle mocne i zostały na tyle udoskonalone że nie trzeba ich naprawiać. Nie ma takiej potrzeby. Przecież stworzone przez niego mechaniczne bakugany są wytrzymałe i nie łatwo je uszkodzić. Wojownicy nie raz już się o tym przekonali. A może jednak warto by tak raz odwiesić płaszczyk pewności siebie na wieszak i upewnić się czy wszystko z mechanicznymi istotami jest w porządku? Co prawda Macubass i Dryoid walczyli przeciwko dwóm przedstawicielom rasy bakuganów z gatunku Dragonoida- Pyrusowi Drago i Darkusowi Centuronowi, i fakt te dwa bakugany nie użyły potęg Rdzeni, ale może lepiej dmuchać na zimne? Tak dla pewności. W końcu ta gra toczy się o wysoką stawkę- władza nad światem to przecież nie byle co. Tak, nie zaszkodzi upewnić się czy wszystko z bronią Vexosów w porządku.
Mężczyzna wziął Macubassa i Dryoida.
Włożył ich do czegoś co z wyglądu przypominało drukarkę laserową, ale w rzeczywistości było skanerem. Włączył urządzenie które po chwili zaczęło wydawać z siebie dźwięki typowe dla skanera, tym samym informując profesora o wykonywaniu pracy.
Gdy już maszyna zakończyła swoją czynność profesor zabrał bakugany i wyłączył ją. Ponowni usiadł na krześle przed komputerem. Zdjął okulary i przetarł zmęczone całodniową pracą oczy.  Która to już godzina? Dwudziesta? Dwudziesta pierwsza? A może dwudziesta druga? Te niekończące się obowiązki i życie w ciągłym pośpiechu sprawiło że naukowiec stracił poczucie czasu. Zerkną na zegarek w komputerze.
Była pierwsza w nocy. Powinien odpocząć. Przespać się trochę. Jeśli się porządnie nie wyśpi to może popełnić jakiś błąd. W obliczeniach, lub w systemie miasta Delta. A na to nie mógł pozwolić. Wszystko musi działać perfekcyjnie.
Tu nie ma miejsca na jakiekolwiek błędy.
Czeka go bardzo długa noc.

***

Patrzyłam na ekran monitora na którym wyświetlały się obrazy z kamer. Po tych odwiedzinach postanowiliśmy mieć cały budynek jak i otaczające go tereny na oku.

Ziewnęłam głośno.

-Elajzo może na dziś już wystarczy? Jest pierwsza w nocy.

-Jeszcze tylko pięć minut. Vexosi mogą się tutaj zjawić w każdej chwili. Pamiętasz o jakich porach my ich odwiedzaliśmy, co nie? Oni mogą zrobić podobnie.

-Ciekawa jestem do czego im Centurion.-zastanawiałam się ziewając.

-Hm?

-Zastanawiałam się do czego jest im potrzebny Centurion.-powtórzyłam patrząc na bakugana śpiącego w kieszeni mojej kurtki.

-No jak to po co? Przecież Centurion ma Rdzeń Ciszy. A oni właśnie tego chcą: Rdzeni. Tak jak mówił Hydron.

-A Drago ma przecież oba Rdzenie. To do czego im Centurion skoro Drago ma Rdzeń Ciszy i Rdzeń Nieskończoności?

-Wiesz, a co się będą wstrzymywać jak mogą. Jak szaleć to szaleć.

Uniosłam jedną brew do góry, uśmiechnęłam się i spojrzałam na nią z miną która mówiła: "Serio?"

-Ale to w końcu Vexosi. Poza tym może potrzebują więcej mocy? Jakby nie patrzeć to Drago ma tylko cząstkę Rdzenia Vestroii.

-Może potrzeba im po prostu więcej mocy. Wiesz tak w razie "w". Albo oni najzwyczajniej w świecie uważają że jak już iść na całego, to iść na całego. A z resztą to nie jest takie ważne. Musimy po prostu ochronić Drago i Centuriona. Na dzisiaj wystarczy.-powiedziała z uśmiechem na ustach.

Wyszłyśmy z pokoju. Kiedy zmierzałyśmy korytarzem do swoich pokoi Elajza poinformowała dwóch ochroniarzy przez komunikator w gantlecie że już opuściłyśmy pomieszczenie i że mogą wrócić na swoją zmianę.

-Mam nadzieję że nie macie zamiaru również dzisiaj i jutro siedzieć przy tych kamerach.-rzucił Legroid z niezadowoleniem.

-Czyżbyś się o nas martwił?-zapytałam uśmiechając się przebiegle w nadziei że udało mi się go przyłapać na słownej wpadce.

-Chyba. Sobie. Kpisz. Po prostu chciałbym się wyspać a światło padające z monitorów mi tego nie ułatwia.

Przewróciłam oczami.

-Wiesz Legroidzie nie umarłbyś jakbyś choć raz zachował się uprzejmie. 

Jej bakugan prychną.

-Wiecie Legroid ma z jednej strony rację. Nie możecie patrolować okolicy do późna. To niezdrowe. Sen jest ważny, a wy siedząc do pierwszej w nocy przed komputerem tylko go zaniedbujecie. Za niedługo będziecie odsypiać w ciągu dnia i nie będziecie mogły się przygotować na ewentualny atak Vexosów.

Obie z Elajzą westchnęłyśmy.

 

***

Mylene i Hydron weszli do laboratorium po odbiór swoich bakuganów. Zastali profesora nie przy swoich bakuganach tak jak się tego spodziewali, ale przy komputerze.

-Profesorze?-na dźwięk głosu Mylene profesor oderwał się od komputera.

-O co chodzi?-zapytał. W jego głosie wyczuć można było irytację i jednocześnie lekkie znużenie. To pewnie przez tę ostatnią nieprzespaną noc.

-Przyszliśmy po nasze bakugany.-powiedział Hydron jednocześnie zerkając na zegar w komputerze który oświadczał że dochodzi dziewiąta.

-Ach, racja.

Clay podszedł do urządzenia w którego wnętrzu unosiły się w powietrzu dwa zahibernowane bakugany.  Wyją je i podał dwójce Vexosów.

-Czy wszystko już jest przygotowane?-zapytała Farrow.

-Już prawie kończę. Dajcie mi chwilę.-odrzekł profesor i niedbałym gestem wyprosił ich z laboratorium.

-Szybki jest.-mrukną Hydron kiedy wraz z błękitnowłosą zmierzał do sali tronowej.

-Serio? Jak dla mnie jest za wolny.-odpowiedziała dziewczyna wywołując tym samym niemałe zaskoczenie u księcia. Farrow rzadko kiedy odpowiadała na jakiekolwiek pytania któregokolwiek z Vexosów. Dla niej byli oni jedynie bandą nieudaczników nie wartych czyjejkolwiek uwagi.

***

Padłam na krzesło i głośno ziewnęłam.

-Ktoś tu się nie wyspał.-zaśmiała się do mnie Julie.

-Coś wczoraj w nocy robiła?-zapytał Dan.

-No to tak. Do pierwszej sprawdzałyśmy z Elajzą monitoring i guzik zauważyłyśmy. Ani jednego śladu Vexosów. Nic. Null. A potem czytałam "Niezgodną" tak gdzieś do trzeciej.

-Ty to jednak jesteś udana.-zaśmiał się Ace.

-No wiem. Ale co tam.

-A mówiłem. Prosiłem, błagałem, groziłem! Nic nie pomogło!-żalił się Centurion.-Powiedziałem ci jasno i wyraźnie że masz położyć się spać. To ty nie. Oczywiście musiałaś zacząć czytać! Jak przegramy z Vexosami nie miej do mnie pretensji.

-Spokojnie. Wszystko będzie dobrze.

-Właśnie. Nie masz się o co martwić Centurionie.-dodała Elajza. Jak na kogoś kto do pierwszej w nocy sprawdzał monitoring wyglądała na wyjątkowo wypoczętą. Pewnie jakaś czarodziejska sztuczka.

-Widzisz? Elajza już jest wypoczęta. Więc to tylko kwestia czasu zanim i ja się w pełni wybudzę.

-Wypij kawę. Ona cię szybko postawi na nogi.-powiedziała Runo i nalała mi napoju do filiżanki.

-Dzięki.-uśmiechnęłam się do niebieskowłosej z wdzięcznością.

-Ciekawa jestem  kiedy Vexosi znowu nas odwiedzą.-zastanowiła się na głos Mira.

Razem z Alice i Julie wymieniłyśmy spojrzenia. Najwyraźniej wszystko jest już dobrze między nią Keith'em skoro się odzywa. I nie jest już taka smutna. Ale...jakby się tak zastanowić. Hm. No bo jeśli między nimi byłoby już wszystko w porządku to chyba Spectra przyszedłby na śniadanie, prawda? A jego tu nie ma. A może wszystko jest inaczej niż nam się wydaje. Może Keith nadal nie odzywa się do Miry i do reszty świata, a Mira tylko udaje że wszystko gra? Przyjrzałam się jej dokładnie. Mój wzrok powędrował w kierunku dziewczyn. Alice i Julie również się jej przyglądały, a potem Alice szepnęła coś do Julie, a ta kiwnęła głową.

-To nie ważne za ile oni się tu zjawią.-zaczął Dan upijając kilka łyków soku pomarańczowego ze szklanki.- My i tak będziemy przygotowani.

-Żebyś się czasem nie przeliczył Dan.-wymamrotała Runo.

-Wątpisz że ich pokonamy?!

-Nie, ale nigdy nie można nie doceniać przeciwnika. Trzeba zawsze brać pod uwagę wszystkie możliwe opcje. Ty w większości przypadków nie doceniałeś przeciwnika i to cię najczęściej gubiło.

-Może masz rację, ale nie zapominaj że...

-...że to ty pokonałeś Maskarada, tak wiemy.-dokończyła za niego Runo, przewracając przy tym oczami.

Ja i Julie spojrzałyśmy na Alice. Nie wydawała się jakoś zasmucona czy zraniona tym co powiedziała Runo. Wiedziała dobrze że Maskarad przeszedł na naszą stronę...tak jakby. Ale tak czy tak, to koszmarne trio jest dobre i to się tylko liczy.

-No i Myrne i Enigmę.-dodała Elajza.

-Ale ja nie to chciałem powiedzieć.

-Serio? Bo ja myślałam że zaczniesz się przechwalać na lewo i prawo kogo to ty nie pokonałeś.-rzuciła Runo.

-Naprawdę myślisz że zacząłbym się przechwalać czymkolwiek w takiej sytuacji? Oczywiście że nie!

-No ja tam nie wiem.-Runo założyła ręce na klatce piersiowej.

Zapowiada się na kolejną kłótnię.

-Mistrzowie przestańcie.-poprosił Baron.

-Baron ma rację.

-To on zaczął!-powiedziała Runo.

Napiłam się kawy i podparłam podbródek na ręce.

-Niech już ci Vexosi się tu pojawią bo inaczej ta dwójka się tu pozabija.-wymamrotałam, na co Julie i Alice zachichotały i z uśmiechem popatrzyły na Kuso i Misaki. Pewnie myślały to samo co ja: że ta dwójka się nigdy nie zmieni i to jest właśnie najlepsze.

***

 

-Wasza Wysokość, przygotowania miasta Delta zostały zakończone.-poinformował króla profesor Clay.
-To dobrze.-Zenoheld uśmiechną się z zadowoleniem.-Hydron, Mylene wiecie co macie robić.
-Tak panie.- Mylene oddała królowi pokłon i razem z Hydron'em przeteleportowała się do miasta Delta.
-Już po Wojownikach.-zaśmiał się Shadow.-Chciałbym zobaczyć ich porażkę.
-Kiedy już zdobędę Rdzenie nic nie stanie mi na drodze! Ani Wojownicy, ani nikt inny! Vestalia, Ziemia i Vestroia zapłacą za wszystko!-zawołał król.
Volt patrzył na to wszystko nieprzychylnym okiem...Tak jakby nie chciał żeby mieszkańcy tych planet cierpieli i jakby w głębi serca miał nadzieję że plan ich władcy się nie powiedzie...


~~~~~~~~~~~~~~
No cześć :)
Szczerze powiedziawszy to rozdział miałam wstawić już wczoraj, ale kartkówka z flag Europy i referat z WF-u skutecznie mi to uniemożliwiły.
Dan: Przecież rozdział 57 miał być wtedy co 56.
To nie moja wina. Znaczy moja, ale ciiiiiiii.
Już za niedługo wakacje, cieszę się a jednocześnie jestem smutna.
Dan: No cóż...Życie.
Dzisiaj krótkie podsumowanie, ale to...*przerywa bo Baron i Ginga wnoszą wielki transparent do salonu*
Dan: Co. To. Ma. Być?*mówi patrząc na to coś co rzekomo jest transparentem 👇 *

Shadow: Słuchaj Shige, lubię cię, ale ta twoja czarna zjawa nie ma szans z moim bakuganem.
Shige: To nie jest zjawa tylko dusza mojego beya.
Shadow: Wszystko mi jedno. I tak przegra.
Dan: Mogę wiedzieć co tu się wyrabia? I co tu robi Ginga? ==
Shadow: Założyliśmy się z Shige że jej bey nie pokona mojego bakugana no i ten...TA DA! :)))
Dan: A rudy?
Shadow: Yyyy...zgarnęliśmy go po drodze jak tutaj jechaliśmy.
Dan: Zgarnęliście? To czym wy jechaliście?
Shadow:*wyprowadza Dana i Elz przed dom. Na podjeździe stoi czarny jaguar o którego opiera się Belfra* Tym.
Dan:*pytające spojrzenie na Belfre*
Belfra: Nie dali mi żyć. Błagali żebym ich podwiozła. Chciałam ich powystrzelać, ale Shadow powiedział że dokumenty z sądu o wyroku za zabójstwo nie za dobrze wyglądają przy podaniu na studia.
Dan: Aaaa. Tylko po co ten transparent? O.o
Shadow: Dla efektu^^
Dan: Yyyy powinienem to jakoś skomentować, ale się powstrzymam i zamiast tego powiem tylko: pozdrawiamy^^