Rozdział 47: "Już nie Keith, a Spectra."

 

Biegliśmy przez korytarz najszybciej jak tylko mogliśmy. Straże Zenohelda siedziały nam na ogonie.
-Cudownie! Lepiej być po prostu nie mogło! To miała być misja incognito! Oni nie mieli nas przyłapać!-zawołała Elajza.
-Wszelkie zażalenia kieruj do Dana.-powiedziałam.
-DO MNIE?!-wrzasną oburzony Kuso.
-Tak, do ciebie. To w końcu ty wydzierałeś się jak opętany!
-Ale to twoja wina! To przez ciebie się darłem!-zawołał.
-Przestańcie! To nie czas, ani miejsce na kłótnie!-uspokoiła nas Mira.
Przyśpieszyliśmy bieg. Muszę przyznać że zaczyna mnie to już trochę wnerwiać. To całe bieganie, łażenie i straże na karku. Ciekawe czy Vexosi zostali już poinformowani o naszej obecności w pałacu.

                                                                              ***
(3 osobowa)
-A już miałem zacząć narzekać na brak rozrywki.-powiedział Shadow patrząc na ekran komputera. Obraz który się w nim wyświetlał przedstawiał biegnących korytarzem Młodych Wojowników.
Wszyscy Vexosi znajdowali się w głównym centrum dowodzenia.
Kiedy dowiedzieli się że Wojownicy są w ich pałacu nie byli za bardzo zdziwieni. Szczerze mówiąc spodziewali się ich wizyty.
-Ciekawe tylko po co oni tu przyszli.-zastanawiała się Mylene.
-Pewnie po to żeby wykraść nasze plany.-za plecami Vexosów rozległ się głos króla Zenohelda.
Jego poddani oddali mu pokłon.
-Plany? To my mamy jakieś plany?-spytał głupio Shadow. Sekundę później leżał na ziemi znokautowany przez błękitnowłosą.
-Panie?-Mylene zwróciła się do Zenohelda.
-Profesor Clay zakończył pracę nad Alternatywną Bronią.-poinformował ich król.
-Chwila! Czyli mamy nowy plan?-kolejne głupie pytanie opuściło usta Prove.
-Tak.-odpowiedział mu Clay.
-Więc po co było to całe latanie na Ziemię i Vestalię? Trzeba było nam od razu powiedzieć o tym planie.-powiedział Volt.
-Idioto! To całe latanie miało uśpić czujność Wojowników. Miało być kamuflażem dla naszych prawdziwych planów!-zawołał Hydron w stronę Volta.
Volt zacisną dłoń w pięść tym samym powstrzymując się od przywalenia blondynowi.
-A wracając do Alternatywnej Broni...aby mogła ona prawidłowo działać potrzebuje energii która ją zasili. Mówiąc "energii" mam myśli Rdzeń Vestroi w którego skład wchodzą Rdzeń Ciszy i Rdzeń Nieskończoności. Waszym zadaniem jest zdobycie tych dwóch rdzeni.
-Niby jak mamy to zrobić? Rdzeń Vestroi znajduje się w samym jej sercu, a zwykły człowiek nie ma możliwości dostania się do niego.-zauważyła Mylene.
-Na nasze szczęście istnieją dwa bakugany które mają w sobie cząstkę tych Rdzeni.
-Naprawdę? Jakie?-teraz to nawet Hydron był zdziwiony.
-Pyrus Helix Dragonoid i Darkus Nighter Centurionix.-odpowiedział księciu profesor Clay.
-Ale jak mamy zabrać im te Rdzenie?-zapytał Lync.
-Wystarczy tylko że zdobędziecie Drago i Centuriona. Resztą ja się zajmę.
-Akurat mamy okazję by stanąć z nimi do walki.-Mylene uśmiechnęła się złośliwie.
-Szczerze powiedziawszy dziwię się jak oni się tu dostali.-zaczął Shadow.-przecież tylko członkowie Vexos znają położenie pałacu.
Vexosi byli przyzwyczajeni do głupich pytań ze strony Shadowa, były one rutyną, mimo to Vexosów zaczynała już powoli drażnić ta jego głupota.
-Zapominasz że Wojownicy mają po swojej stronie Spectrę i Gusa, a oni przecież należeli kiedyś do Vexos.-przypomniał albinosowi Volan.
Shadow przez chwilę nic nie mówił tylko w milczeniu wpatrywał się tępo przed siebie, analizując jednocześnie sytuację.
-O rany! Zapomniałem o tym!-zawołał po chwili przemyślawszy słowa Lynca.
-Typowe.-mruknęła Farrow.
-Więc co mamy robić ojcze?-zwrócił się Hydron do króla. Ten nie odpowiedział mu od razu. Zastanowił się chwile po czym odrzekł:
-Ten przeklęty Spectra. Gdyby nie dołączył do Wojowników mielibyśmy już ich dawno z głowy. Musi zapłacić za swoje.
-Już się tym zajmuję Wasza Wysokość.-powiedział profesor Clay. Był przygotowany na taką okoliczność. Wiedział jak może uziemić Spectrę. Sięgną do kieszeni fartucha i wyją z niej mały pilot. Znajdowały się na nim dwa przyciski- zielony i czerwony. Mężczyzna wcisną ten czerwony po czym schował urządzenie z powrotem do kieszeni.
-I już?-zapytał zdziwiony Lync.-Tylko tyle? Myślałem że Spectra poniesie nieco boleśniejszą karę.
-Pamiętasz jak kazałem ci wgrać do głównego komputera Vestaliańskiego Niszczyciela pewnien program?-zapytał nastolatka Clay.
-Tak, ale...Ach no tak!-Lync przerwał sam sobie. Przypomniał sobie o co chodziło z tym programem. Miał on uszkodzić system Niszczyciela tym samym pozbawiając Spectrę możliwości przemieszczania się między wymiarami.
-W ciągu pięciu minut program powinien całkowicie wyniszczyć system statku Spectry.-poinformował Zenohleda mężczyzna.
Zenoheld uśmiechną się zadowolony.
-Wspaniale.-powiedział i odszedł w stronę wyjścia. W jego ślady poszedł także profesor Clay. Nim jednak król wyszedł zwrócił się jeszcze do Vexosów.
-Możecie zająć się Młodymi Wojownikami.

                                                         
                                                                                ***

(Elz)
Dan zamkną za nami drzwi. Królewskie straże zaczęły nas doganiać więc Keith powiedział że musimy się ukryć. Wpadliśmy do pierwszego lepszego pomieszczenia. Przez chwile siedzieliśmy cicho czekając aż straże miną pokój w którym się ukrywaliśmy.
-I co teraz zrobimy?-zapytał Dan.
Spectra zamyślił się przez chwilę.
-Najlepiej będzie jeśli wrócimy do Warnington. I tak nie wykradniemy dziś tych danych. Z resztą teraz będzie to coraz trudniejsze. Vexosi na pewno wzmocnią ochronę.
-Keith, a ja wolałabym tu zostać.-zwróciła się Mira do brata.-Może uda nam się porozmawiać z tatą.
-Wątpię.
-Keith proszę. Może nam się uda.-w oczach Miry kryło się błaganie. Phantom westchną.
-Dobrze. Tylko się nie zdziw jeśli nie będzie chciał z nami rozmawiać.
-Zaraz wrócimy.-powiedziała Mira.
-Nie możecie wyjść. Złapią was.-zaprotestował Dan.
-Mistrzu to niebezpieczne.-powiedział Gus. W jego oczach kryła się troska.
-Poradzimy sobie. Zostańcie tutaj.-powiedział Spectra i wyszedł wraz z Mirą.
-Kurczę, wszystko się popieprzyło.-mrukną Dan.
-Oj i to aż za bardzo.-przyznała Elajza.-Oby tylko sobie poradzili.
-Na pewno sobie poradzą. Kiedy Mistrz Spectra coś powie, tak się dzieje, a skoro powiedział że sobie poradzą to tak się stanie.-uspokoił Elajzę, Gus.

***

(3 osobowa narracja)

Keith biegł korytarzem w dobrze znanym sobie kierunku. Tuż za nim biegła Mira. Chłopak wiedział że nie mogą dać się złapać. I wiedział że się nie dadzą. Szczerze mówiąc nie chciał spotkać się z ojcem. Zrobił to tylko dla Miry. Nie to że nienawidzi swojego ojca, ale coś go powstrzymywało przed tym spotkaniem. Nie chciał patrzeć na osobę która przyczynia się do niszczenia świata bakuganów. Jednak mimo tej niechęci w głębi serca chciał żeby ich ojciec odszedł od Zenohelda i dołączył do nich. Clay przerwał swoje rozmyślenia. Musi się skupić. Blondyn zatrzymał się pod jakimiś drzwiami. Mira uczyniła to samo. Przez dłuższą chwilę nic nie mówił, nie ruszał się. Po prostu wpatrywał się w drzwi.
-To drzwi do laboratorium naszego taty, prawda Keith?
Chłopak pokiwał głową twierdząco. Jeszcze przez moment stał, po czym wpisał jakiś kod w klawiaturę smukłego, małego urządzenia wbudowanego w ścianę obok drzwi. Rozległ się krótki sygnał potwierdzający hasło dostępu.
-Chodźmy.-szepną Keith do siostry.
Weszli do środka. Laboratorium było ogromne. Przy komputerach pracowali ludzie wypełniający od czasu do czasu polecenia profesora Claya. Profesor stał na samym końcu platformy i przyglądał się hologramowi przedstawiającemu duże, i skomplikowane urządzenie. Urządzenie to zwane było Alternatywną Bronią.
-Tato?
Profesor odwrócił się na dźwięk głosu córki.
-Mira? Keith? Co wy tu robicie?
Spectra zdjął maskę i popatrzył swojemu ojcu prosto w oczy.
-Nie wiesz?-zapytał. Pytanie profesora Claya wydało mu się głupie.
-Przyszliście po plany króla Zenohelda. No tak. Mogliśmy się tego spodziewać.
-Tato. Dlaczego ty na to pozwalasz?-zapytała Mira. Przy ostatnim słowie głos jej się lekko załamał. Była bliska płaczu, choć wiedziała że to nie czas i miejsce na rozklejanie się.
-Zenoheld i tak przegra. Walka po jego stronie nie ma sensu.-zwrócił się Keith do ojca.
-Jesteście naiwni. Naprawdę sądzicie że król Zenoheld przegra? Myślałem że lepiej was wychowałem.
-Nasza matka przewraca się teraz w grobie kiedy widzi co ty wyprawiasz.-rzucił chłodno Spectra.
Profesor Clay obruszył się.
Mira spojrzała na brata.

-Keith.-szepnęła. Jej brat nigdy nie lubił wspominać o ich matce. Ich ojciec zresztą też nie. Taka odmiana wydała jej się dziwna.
-Wasza matka nie żyje...Więc Spectra wyświadcz mi tę przysługę i nie wspominaj o niej.
"Spectra. Już nie Keith, a Spectra."- pomyślała Mira. Dziewczyna poczuła do ojca wstręt, choć sama nie do końca wiedziała dlaczego. A może wiedziała? "Najpierw Keith, a teraz mama. Przy moim bracie było to samo. Ta sama gadka. Żebym o nim nie wspominała. Że najlepiej będzie jeśli o nim zapomnę. Ale ja nie zapomniałam."
-Jak...tak możesz? Mamy o niej nie wspominać? Mamy nie wspominać o naszej mamie, a twojej żonie? I co dalej? Każesz nam o niej zapomnieć? Tak jak kazałeś mi zapomnieć o Keith'ie? Tego chcesz? Myślisz że możesz sprawić że o niej zapomnimy? Bo jeśli tak myślisz to się mylisz.
-Ja już nie mam żony. Tak samo jak nie mam już syna i córki. Odejdźcie stąd bo w przeciwnym wypadku będę zmuszony wezwać straże.
Mirze na te słowa zaszkliły się oczy. Odwróciła głowę w bok żeby profesor Clay ich nie zobaczył.
-Chcieliśmy żebyś do nas dołączył...tato, ale jeśli ty wyrzekasz się własnych dzieci...-zaczął Keith, ale profesor Clay przerwał mu.
-Idźcie już stąd. Wynoście się.-głos profesora Claya był spokojny, ale zimny.
-Chodźmy Miro.
Keith i Mira ruszyli w stronę drzwi. Jednak zanim wyszli Keith jeszcze zwrócił się do ojca:
-Życzę ci miłej podróży na dno...tato.

                                                                                 ***
(Elz)
-Gdzie oni są? Już dawno powinni byli wrócić.-jęczał Dan.
-Na pewno zaraz się zjawią.-powiedziała Elajza.
-A co jeśli nie? Co jeśli Vexosi ich złapali? Co jeśli...
-Wojownicy. Wiemy że jesteście w pałacu. Nie musicie się już chować.
-Mylene!-wrzasnęłyśmy obie z Elajzą.
-Jeśli chcecie jeszcze kiedykolwiek zobaczyć swoją Ziemię przyjdźcie na arenę walk.
Elajza, ja, Gus i Dan wymieniliśmy przerażone spojrzenia.
-Nie wiem jak wy, ale ja mam złe przeczucia.-rzekła Elajza szeptem, jakby w obawie że ktoś może nas usłyszeć.
-Ja też.-odpowiedział jej Dan.


~~~~~~~~~~~~~~~
Hej :). 
Dan: Elz czy ty wiesz ile minęło od opublikowania ostatniego rozdziału ?==Elz: Yyy...no.
Dan: Ostatni rozdział opublikowałaś 9.10.2015r.
Elz: No.
Dan: A jest 4.12.2015r.
Elz: Przestań. Grunt że dodałam^^
Dan: T-T
Elz: No co? Egzaminy miałam! Nie miałam kiedy rozdziału pisać!
Dan: Egzaminy miałaś drugiego, trzeciego i czwartego grudnia...a nie listopada czy października.
Elz: Ups. @.@
Dan: No właśnie. No cóż. To my się żegnamy :)
Elz: Pozdrawiamy :)